Interactief prentenboek waaruit de volwassen voorlezer letterlijk alles fout voorleest. Het begint met een vierkant blok, waarbij de voorlezer stelt, dat dit een bal is. Daarna komt een eenvoudige afbeelding van een olifant, waarbij gesteld wordt dat dit een hond is. Je ziet immers een oog, poten en een staart. Dan moet het wel een hond zijn. En zo gaat het verder. Het monster is een prinses, want het heeft een grote glimlach, de prinses is het monster. Naarmate de verschillende voorwerpen steeds meer worden gecombineerd, wordt het steeds bizarder, tot grote hilariteit van het kind of kinderen aan wie het voorgelezen wordt. Want het kan echt niet wat voorgelezen wordt, en het kind gaat vanzelf steeds fanatieker corrigeren. Op de rechterpagina staat steeds een eenvoudige dik omlijnde gestileerde tekening op een witte achtergrond, gedeeltelijk ingekleurd met egale kleuren geel, groen, paars en oranje. De (voorlees)tekst staat in dikke witte letters op een egaal gekleurde linkerpagina. Humoristisch prentenboek (met bijpassend ‘saai’ omslag) om de dialoog met kleuters aan te gaan. Volgens het concept ‘Boeken om gek van te worden!’ is ook verschenen ‘Wacht!’*. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Kinderen houden ervan om hun ouders te verbeteren. En dit voorleesboek is daar een ideale partner in crime voor. Een boek om knettergek van te worden. Want is dit wel een bal? 

Het concept is simpel: je leest een boek voor en zo goed als elke zin erin is fout. Dit is een hond zie je staan naast een tekening van een olifant. Maar je ziet toch zijn poten, en zijn kop en zijn ogen? Dit kan dan toch niets anders zijn dan een hond! De prinses lijkt verdacht veel op een monster, en het monster nogal veel op een prinses ... Het boek voert de ene na de andere tenenkrullende onware stelling aan en schrijft eronder waarom degene die denkt te verbeteren het niet bij het rechte eind heeft. Echt een boek om als kind gek van te worden dus.

Binnenin werkt het boek met gekleurde bladzijden naast een witte bladzijde met een gekleurde tekening. De tekst links spreekt de tekening rechts tegen. En daar zit hem de vindingrijkheid van het boek: kinderen houden er gewoon van om je te verbeteren, en daar gaat het boek ook verder op in. Onder de onwaarheid staat immers nog een tekstje om erbij te lezen wanneer ze je verbeteren: ‘Je hebt het mis hoor.’ en ‘Ben je daar zeker van?’. Het wekt de nodige hilariteit op bij het voorlezen. De luisteraar neemt het van je over: ‘Ach papa, ach mama, dit is toch echt geen vlieger? Ik denk dat je het fout aan het lezen bent.’ En zie daar, iets wat eerst een saaie voorleessessie was, verandert in een grappig moment waar de kleinsten het dan maar zelf moeten oplossen.

De tekst, de tekeningen én de opzet zijn simpel. Ziedaar, een voorbeeld van less is more. Het boek brengt je niet in hogere sferen, en ook niet tot diepzinnige filosofische reflecties, maar keert terug naar kinderlijke geintjes. En hoewel het misschien niet de opzet was van de schrijvers, lijkt dit boek ook ideaal om voor te lezen door ouders die de Nederlandse taal niet helemaal machtig zijn. De taal is eenvoudig en door de opmaak van de tekst zie je grotendeels welke expressie je de tekst moet geven. De antwoorden die je moet geven aan kinderen die je verbeteren, staan er gemakkelijker wijs bij.

Een boek om gek van te worden is het niet helemaal, maar wel een heerlijk boek om te lachen, gieren, brullen. Voorlezen werd nog nooit zo in handen gelegd van de kinderen!

Verberg tekst

Kinderen houden ervan om hun ouders te verbeteren. En dit voorleesboek is daar een ideale partner in crime voor. Een boek om knettergek van te worden. Want is dit wel een bal? 

Het concept is simpel: je leest een boek voor en zo goed als elke zin erin is fout. Dit is een hond zie je staan naast een tekening van een olifant. Maar je ziet toch zijn poten, en zijn kop en zijn ogen? Dit kan dan toch niets anders zijn dan een hond! De prinses lijkt verdacht veel op een monster, en het monster nogal veel op een prinses ... Het boek voert de ene na de andere tenenkrullende onware stelling aan en schrijft eronder waarom degene die denkt te verbeteren het niet bij het rechte eind heeft. Echt een boek om als kind gek van te worden dus.

Binnenin werkt het boek met gekleurde bladzijden naast een witte bladzijde met een gekleurde tekening. De tekst links spreekt de tekening rechts tegen. En daar zit hem de vindingrijkheid van het boek: kinderen houden er gewoon van om je te verbeteren, en daar gaat het boek ook verder op in. Onder de onwaarheid staat immers nog een tekstje om erbij te lezen wanneer ze je verbeteren: ‘Je hebt het mis hoor.’ en ‘Ben je daar zeker van?’. Het wekt de nodige hilariteit op bij het voorlezen. De luisteraar neemt het van je over: ‘Ach papa, ach mama, dit is toch echt geen vlieger? Ik denk dat je het fout aan het lezen bent.’ En zie daar, iets wat eerst een saaie voorleessessie was, verandert in een grappig moment waar de kleinsten het dan maar zelf moeten oplossen.

De tekst, de tekeningen én de opzet zijn simpel. Ziedaar, een voorbeeld van less is more. Het boek brengt je niet in hogere sferen, en ook niet tot diepzinnige filosofische reflecties, maar keert terug naar kinderlijke geintjes. En hoewel het misschien niet de opzet was van de schrijvers, lijkt dit boek ook ideaal om voor te lezen door ouders die de Nederlandse taal niet helemaal machtig zijn. De taal is eenvoudig en door de opmaak van de tekst zie je grotendeels welke expressie je de tekst moet geven. De antwoorden die je moet geven aan kinderen die je verbeteren, staan er gemakkelijker wijs bij.

Een boek om gek van te worden is het niet helemaal, maar wel een heerlijk boek om te lachen, gieren, brullen. Voorlezen werd nog nooit zo in handen gelegd van de kinderen!

Verberg tekst