Eerste poëziebundel van de 29-jarige Gentse Dorien De Vylder, van beroep huisapotheker. De 35 gedichten zijn voornamelijk geïnspireerd door haar rondreizen door Andalusië in de nazomer van 2015 en een reis door het Atlasgebergte, van Marrakech naar de Sahara, in 2016. Eerder werden verschillende gedichten afzonderlijk gepubliceerd in tijdschriften, terwijl gedichten als ‘Guadalquivir’, ‘Gesprek’ en ‘Vormeloos’ een poëziewedstrijd wonnen in 2016. Alle gedichten zijn thans gebundeld in ‘Vertraagd stilleven’. Water, rivieren, zand, dromen zijn nooit ver weg, terwijl de melancholie zorgt voor blijvende herinneringen in zinnen als ‘je zit hier om het wachten voor te zijn’ of ‘Achter je schreeuwen mensen / maar jij blijft in stilte zitten’. Sluit dromend af met de bedenking: ‘Water is er altijd voor de ander, maar verliest nooit / zichzelf. Het zal niet antwoorden / maar wordt de vragen nooit moe’. De lezer zal gedurende het lezen van de 35 gedichten vertoeven in het vertraagd ritme , in een heerlijk dromerige melancholische atmosfeer, waarbij hijwel af en toe wordt wakker geschud. Zeer verzorgde uitgave. Verberg tekst