De bundel 'enkel tegen enkel' van de Vlaming Karim Schelkens (1977, Lier), docent aan de universiteiten van Tilburg en Leuven, bestaat uit drie reeksen (Plekke, Sprake, Schrijve) van ieder acht gedichten. De meeste verzen tellen 25 tot 40 woorden. Veel wit dus op iedere pagina. Een eerder, bibliofiel uitgegeven bundel van de dichter kreeg als titel ‘Verlangen naar beitels: Schaarse gedichten'*. Er wordt geschaafd aan de taal in deze poëzie, ieder woord moet zijn plaats verdienen in zin en strofe: 'oproer sijpelt langzaam / binnen roept iemand / de godganse dag hebben wij / woorden met stilte'. Met het woord 'enkel' kun je bovendien vele kanten uit: van afzonderlijk, alleen, almaar, eenmalig, louter tot voetgewricht. Een terugkerend thema is het schuren in relaties: '… een nachtelijk verlaten / kruispunt van fatsoen / en stukgebeten lippen'. Het voordeel van deze korte gedichten is dat je ze makkelijk herleest en inderdaad – zoals de flaptekst belooft – iedere keer iets nieuws ontdekt.