Mathilde Stein en Dorine de Vos maakten samen een tweede prentenboek. Prinses Pernilla & de reddende ridders lijkt in alle opzichten op hun gezamenlijke debuut Juffrouw Van Zanten & de zeven rovers (2011). Naast de op elkaar lijkende titels, die het begin van een reeks doen vermoeden, zijn er opnieuw de volgestouwde bladzijden, de felle kleuren, de nadrukkelijke arceringen en handgeschreven teksten die quasi nonchalant over de tekeningen zijn geplaatst.
Het verhaal over Pernilla en de ridders bevat alle ingrediënten van een traditioneel prinsessenverhaal. Een kasteel met een slotgracht, een koning, een draak, een uitgebreide hofhouding, paarden en natuurlijk ridders. Op een dag sluit de koning zijn wilde dochter op in de kasteeltoren met de woorden: 'Gewoon even braaf in die toren gaan zitten, wachten tot een ridder je komt redden, trouwen, en klaar'. Na drie lange dagen wachten is er nog geen ridder te zien. Dat kan ook bijna niet anders, want wie het kasteel wil bereiken moet langs een reuzenrots, een griezelmuur en de krokodillen in de slotgracht. 'En dan moeten ze mij nog verslaan!', voegt de draak die Pernilla gezelschap houdt in de toren daaraan toe. De prinses is het wachten beu en klautert uit de toren. In de kasteeltuin komt ze verschillende ridders tegen die haar om uiteenlopende redenen niet bevallen. Haar vader moet dus niet denken dat ze met zo'n 'idiote achterlijke stommer-dan-stom ridder' zou trouwen. Maar dan loopt Pernilla Roderick Roderock tegen het niet zo heldhaftige lijf. Deze ridder is verlegen en houdt van borduren. Voor de prinses is het liefde op het eerste gezicht. Pernilla laat zich voor de vorm door de jonge, blonde ridder redden. Wat volgt, is een conventioneel slot met een groot huwelijksfeest, al gaat dat ook weer gepaard met de nodige knipogen.
Zoals bijna elk hedendaags prinsessen- en ridderverhaal speelt ook dit verhaal met de traditionele rollen van de verhaalfiguren (zie bijvoorbeeld ook Held op sokken van Bette Westera en Thé Tjong-Khing). In deze verhalen zijn prinsessen vrijgevochten, moderne vrouwen, blijken dappere ridders eigenlijk doetjes en hebben koningen niet veel meer te zeggen. Het eeuwenoude genre lijkt vandaag enkel nog te kunnen overleven dankzij een flinke portie ironie. Op die manier kan het aansluiten bij onze ideeën over gelijke posities van vrouwen en mannen en onze kritische houding ten opzichte van machthebbers. Ook met andere conventies van het prinsessenverhaal wordt een vrolijk spel gespeeld, zo is de draak het kameraadje van de prinses en zit hij mee aan tafel tijdens het huwelijksfeest. Opvallend is ook het weinig koninklijke taalgebruik en de alledaagsheid van de dialogen. 'Eh… gaaf paard', zo begint de kennismaking van Pernilla met Roderick Roderock.
Ridders zijn er allang niet meer en koningen en prinsessen zijn steeds meer gewone mensen, maar de schat aan historische en verzonnen verhalen over hun levenswandel blijft een inspiratiebron voor steeds weer nieuwe, speelse vertellingen. Op deze manier blijft het genre zich aanpassen aan de actualiteit en speelt ondertussen een vrolijk spel met ingesleten literaire conventies. Het is interessant om te volgen hoe deze ontwikkeling zich zal voortzetten.
[Coosje Van der Pol] Verberg tekst

Omdat haar vader het tijd vindt dat ze gaat trouwen, wordt de stoere prinses Pernilla door hem opgesloten in de torenkamer. Maar de prinses heeft helemaal geen zin om te wachten totdat een prins haar komt redden. Na drie dagen kwartetten met de draak die haar bewaakt, ontsnapt ze uit de toren om naar de verrichtingen van de ridders te kijken. De ene ridder is een nog grotere sufferd dan de andere, totdat ze in het bos ridder Roderick tegenkomt… Grappig prentenboek, in groot formaat en met een quasi handgeschreven tekst, dat op een speelse manier omgaat met de genreconventies van het klassieke prinsessensprookje. De grapjes zijn soms wat hoog gegrepen voor kleuters, en richten zich meer op de volwassen voorlezer. De illustrator gebruikt gemengde technieken en heeft een vrolijk-chaotische tekenstijl, waarbij de kleuren en emoties van de pagina’s spatten. Eerder verscheen van hetzelfde duo het prentenboek 'Juffrouw Van Zanten en de Zeven Rovers' (2011)*, dat werd bekroond met de Vlag en Wimpel van de Penseeljury. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst