De sprookjesreeks van Martine Letterie actualiseert de klassieke sprookjes en past ze aan voor hedendaagse kleuters. Dat dit procedé leidt tot verkleutering in de negatieve zin van het woord is met dit deel nog maar eens bewezen. Klein Duimpje is een van de gruwelijkste sprookjes, zeker als je het leest in de versie van Charles Perrault. Het is een grim verhaal over hongersnood en kindermoord ? tenslotte zorgt Klein Duimpje ervoor dat de reus zijn eigen kinderen opeet. Van al die gruwel is in deze versie niks meer te merken. Het begint al bij de eerste scènes. De openingsscène van Letterie is daarbij best grappig: ze trekt de vreemde naamgeving van Klein Duimpje door naar zijn broers, die allemaal naar een lichaamsdeel genoemd zijn. Maar vanaf de tweede bladzijde is van die gevatte toon nog weinig te merken. Wat Klein Duimpje, net als Hans en Grietje zo pijnlijk maakt, is dat de kinderen door hun eigen ouders in het bos achtergelaten worden. Dat probleem wordt hier omzeild: de moeder van het gezin is afwezig, de vader gaat als matroos op reis en laat de kinderen bij buurvrouw Bette achter. Zo is hij meteen vrijgepleit van schuld ? je kan hem hoogstens een gebrek aan mensenkennis verwijten. Om het verhaal toch nog te doen kloppen, moet de auteur vervolgens enkele kunstmatige ingrepen doen. Zo moet er een vriendin van buurvrouw Bette in het verhaal gebracht worden, zodat Klein Duimpje hun gesprek kan afluisteren en weet dat hij kiezeltjes moet verzamelen voor een spoor in het bos. Wanneer ze bij de reus zijn, blijkt die geen kinderen te hebben. Er zijn wel meer versies waar de moordscène uit weggelaten wordt, dus dat is niet zo verrassend. Wat wel verbaast, is dat Klein Duimpje op weg naar huis een sms'je naar zijn vader stuurt om snel naar huis te komen. Dit is een vreemde introductie van de techniek op de laatste bladzijde, die niet strookt met de setting in de rest van het verhaal ? de vader van de kinderen is tenslotte houthakker, en eerder in het verhaal communiceren ze per brief, niet per email of gsm. Waarom stuurden ze hem niet eerder een bericht, toen ze verdwaald waren in het bos of toen bleek dat buurvrouw Bette hen geen eten gaf? Geüpdate sprookjes kunnen een leuke meerwaarde betekenen voor kinderen ? denk maar aan de Gruwelijke rijmen van Roald Dahl ? maar in dit boek wordt erg onzorgvuldig met de sprookjesstof en verhaallogica omgesprongen. [Vanessa Joosen] Hide text

Gemoderniseerde bewerking van het sprookje van Charles Perrault over Klein Duimpje en zijn zes broers. Het is de buurvrouw die de kinderen in het bos achterlaat. Ze wil niet langer voor hen zorgen, ook al stelt een van de broers naschoolse opvang bij vrouw Holle voor. De geheel gekleurde, sfeervolle illustraties beslaan in het grootformaat prentenboek enkele en dubbele pagina's. Ze vertellen meer dan de tekst aangeeft; een leuke bijrol is weggelegd voor een blauwe vogel. Het bos bestaat voornamelijk uit reusachtige boomstammen; het decor waarin de broertjes ronddolen. Hun roodwit geblokte broekjes zorgen voor de vrolijke noot. Ook de sokken, laarzen en het vest van de reus zijn verfijnd weergegeven via collage. De levendige, zwarte contourlijnen vergemakkelijken de herkenbaarheid van de aquarellen; belichting en beschaduwing verhogen de sfeer. De tekst is geplaatst binnen de afbeeldingen en laat zich goed voorlezen. Gemoedelijke, verhalende schrijfstijl, eenvoudige woordkeuze, verleden tijdsvorm. Maakt deel uit van de tiendelige serie 'Sprookjesreis' die bij elkaar hoort, maar waarvan de delen wel zelfstandig te lezen zijn. Tegelijkertijd verschenen 'De nieuwe kleren van de keizer'* en 'De kikkerkoning'**. Vanaf ca. 5 jaar. Hide text

De reeks 'Sprookjesreis' van Zwijsen is een serie prenten/voorleesboeken met bekende sprookjes. De boeken richten zich op kleuters en sluiten aan bij hun belevingswereld. De sprookjes zijn bewerkt en dat op een verrassende manier. Elk sprookje uit de reeks is met de andere sprookjes verbonden. Zo vormen ze samen één gemeenschap. In een sprookje duiken hoofdpersonages van andere sprookjes op. Zij hebben dan een bijrol. Dat geeft het sprookje een andere kleur en sfeer. Het taalgebruik is eenvoudig, de illustraties zijn groot en paginavullend. De algemene sfeer is humoristisch. Martine Letterie bewerkte het sprookje en Rick de Haas illustreerde het. Andere sprookjes in deze reeks zijn: Vrouw Holle, Doornroosje en De Chinese Nachtegaal. In dit verhaal moeten Klein Duimpje en zijn broertjes voor lange tijd gaan logeren bij buurvrouw Bette. Vader is houthakker maar krijgt de kans om als matroos aan de slag te gaan. Buurvrouw Bette is aanvankelijk wel aardig, maar de tweede week heeft ze er al genoeg van. Met een smoes dumpt ze de kinderen in het bos. Gelukkig had Klein Duimpje alles gehoord en gebruikt hij kiezelsteentjes om zijn weg terug te vinden. Vrouw Bette heeft een beetje berouw en doet opnieuw haar best. Maar na een paar dagen heeft ze er weer genoeg van. Jammer genoeg gebruikt Klein Duimpje deze keer broodkruimels om de weg terug te vinden. Die worden verrassend genoeg opgegeten door de Boze Wolf ... ’s Nachts overnachten ze in het huis van de reus. Die ruikt hen en wil hen dolgraag verorberen. Klein Duimpje steelt zijn zevenmijlslaarzen en brengt zijn broers in veiligheid. Hij gaat terug naar de vrouw van de reus en eist al haar goud als losgeld voor de reus. Klein Duimpje stuurt een sms-je naar zijn vader. Die komt gauw naar huis en ... ze leven nog lang en gelukkig! Een leuke variatie op het sprookje!

Hide text